Zmiany klimatyczne: W obliczu „zielonej fali” przywódcy muszą inspirować nadzieję
W wydaniu z 2 sierpnia „The Economist” opisuje sprzeciw wobec walki ze zmianami klimatu, ucieleśniony w szczególności w antyekologicznej polityce Donalda Trumpa. Brytyjski tygodnik uważa, że nie jest to nieuniknione, o ile rządy zaoferują obywatelom pożądaną perspektywę i horyzont.
„Na całym świecie wyborcy wolą zdrowe środowisko od zanieczyszczonego i pomyślną przyszłość od tej, która jest groźna” – pisze „The Economist” . Czy szanowany brytyjski tygodnik postanowił stwierdzić oczywistość? W rzeczywistości ta oczywista obserwacja podsumowuje dossier, które liberalny magazyn poświęca w swoim wydaniu z 2 sierpnia temu, co nazywa „zielonym snopem”, czyli recesją – „reakcją” na postęp , w tym przypadku ekologiczny – i zielony , zachodzący na świecie.
Na okładce numeru, na zielonym tle, „The Economist” przedstawia turbinę wiatrową, podtrzymywaną linami, które obracają ją do tyłu. Ilustracja ta jest tym bardziej symboliczna, że turbiny wiatrowe uosabiają odnawialne źródła energii, tak potępiane przez europejskąskrajną prawicę , od Nigela Farage'a po Jordana Bardellę, co londyńska gazeta podkreśla w artykule analizującym ich ofensywę przeciwko „konsensusowi klimatycznemu Starego Kontynentu” .
W ich oczach „walka z globalnym ociepleniem jest z definicji walką o przetrwanie, ponieważ jest oparta na dobrych intencjach, uzasadniona naukowo, napędzana przez mieszkańców miast i skupiona na rozwiązaniu problemu, który dotyka cały świat” – podsumowuje „The Economist” , który ubolewa nad rozkwitem tego dyskursu. Według badania Eurobarometru, opublikowanego przez magazyn, walka ze zmianami klimatu również spadła z priorytetów Europejczyków od 2019 roku, okresu naznaczonego pandemią, a także niepewnością geopolityczną i gospodarczą związaną z wojną na Ukrainie i powrotem Donalda Trumpa.
„Odwrócenie tego trendu będzie wymagało odwagi i ogromnego wysiłku” – twierdzi The Economist, wzywając europejskich przywódców do „przekonania współobywateli, że gra jest warta świeczki” i „wzmocnienia poparcia społecznego, aby utrudnić cofnięcie osiągniętego postępu”.
W głównym artykule swojego dossier media podkreślają, że ta „zielona fala”, charakteryzująca się antyekologiczną i antynaukową polityką administracji Trumpa – do której powracają w innym artykule – lub przeorientowaniem wydatków na obronność w Europie, nie jest nieunikniona.
„Świat ma jednak techniczne możliwości dekarbonizacji znacznej części swojej gospodarki. Pod tym względem sytuacja nigdy nie była lepsza. W rzeczywistości koszty energii odnawialnej gwałtownie spadają, a popyt stale rośnie”.
Z naukowego punktu widzenia, dodaje The Economist, cel zerowej emisji gazów cieplarnianych netto również wydaje się „nieubłagany”, nawet jeśli konsensus co do sposobu jego osiągnięcia wydaje się skomplikowany. Należy zatem rozważyć inne możliwości, dodaje tygodnik: opodatkowanie emisji, subsydiowanie dekarbonizacji, wspieranie i angażowanie „zwykłych obywateli” zamiast ich „nękania” …
I cytując XIX - wiecznego kanclerza Niemiec Otto von Bismarcka, który nazwał politykę „sztuką tego, co możliwe”. „Polityka oparta na wszechświecie możliwości powinna zacząć się od prowadzenia polityki klimatycznej na solidniejszych fundamentach, od przywrócenia nadziei społeczeństwu ” – podsumowuje magazyn. „Nadzieja jest tym, co muszą tworzyć obrońcy klimatu”.
The Economist (Londyn)The Economist, jedna z najważniejszych brytyjskich instytucji prasowych, założona w 1843 roku przez szkockiego kapelusznika, to biblia dla każdego, kto interesuje się wiadomościami międzynarodowymi. Otwarcie liberalny, generalnie propaguje wolny handel, globalizację, imigrację i liberalizm kulturowy. Jest drukowany w sześciu krajach, a 85% jego sprzedaży pochodzi spoza Wielkiej Brytanii.
Żaden z artykułów nie został podpisany: to długoletnia tradycja, którą tygodnik wspiera, opierając się na idei, że „osobowość i głos zbiorowy są ważniejsze niż indywidualna tożsamość dziennikarzy”.
Na stronie internetowej The Economist, oprócz głównych artykułów gazety, znajdziesz doskonałe raporty tematyczne i geograficzne przygotowywane przez The Economist Intelligence Unit, a także materiały multimedialne, blogi oraz kalendarz konferencji organizowanych przez gazetę na całym świecie. Dodatkowo: regularne aktualizacje głównych notowań giełdowych.
Zakres tematyczny magazynu może się różnić w zależności od wydania (Wielka Brytania, Europa, Ameryka Północna, Azja), ale treść pozostaje ta sama; w Wielkiej Brytanii jednak kilka dodatkowych stron obejmuje wiadomości krajowe. 43,4% udziałów w The Economist należy do włoskiej rodziny Agnelli, a pozostałe udziały są podzielone między wiodące brytyjskie rodziny (Cadbury, Rothschild, Schroders itp.) oraz członków redakcji.
